تاثیر برنامه "پی .ال . یو" در تغییر نگرش دختران پایه اول راهنمایی نسبت به دانش آموزان استثنایی

123 دانش­آموز دختر که به طور تصادفی از دو مدر سه راهنمایی انتخاب شده بودند در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند و به پرسشنامه­های نگرش سنج پاسخ دادند . پرسشنامه دارای سه بخش بود. بخش نخست دارای 20 پرسش بود که نگرش کلی و دو عامل جامعه طلبی و موقعیت تحصیلی را می­سنجید . بخش دوم شامل 31 ویژگی (مثبت، منفی و حساس) بود و از آزمودنی­های پرسیده شد برای توصیف یک دانش­آموز استثنایی کدام ویژگی را به کار می­برند. بخش سوم دارای پرسشهایی درباره تجربه­های پیشین آزمودنی­ها با دانش­آموزان استثنایی بود. پس از پاسخگویی به پرسشنامه، برنامه آموزشی در هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. سپس هر دو گروه دوباره به پرسشنامه­های نگرش سنجش پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از روش اماری تحلیل واریانس چند عاملی با اندازه­گیری­های مکرر تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در پس­آزمون دانش­آموزان گروه آزمایش نسبت به گروه گواه ویژگیهای مثبت بیشتری را برای توصیف دانش­آموزان استثنایی به کار برده­اند، ولی در سایر خرده مقیاسها تفاوت معنی­داری دیده نشد. نتایج کیفی نشان داد که دانش­آموزان در این دوره با دانش­آموزان استثنایی آشنا شدند و آشنایی بیشتر باعث شد که احساس بهتری نسبت به دانش­آموزان استثنایی داشته باشند و در آینده برای سازگاری با آنها تلاش کنند.